Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

20oς αι.



Η μελωδία στα σύγχρονα έργα δε συνδέεται πλέον με τη χρήση της φωνής. Μερικές φορές μάλιστα, η μελωδία είναι εντελώς ανύπαρκτη, αφού οι συνθέτες δίνουν βάρος σε άλλα στοιχεία της σύνθεσης.
Mε την επεξεργασία τους από ηλεκτρονικό υπολογιστή, οι δυνατότητες των νέων συνθετών διευρύνονται. 
Η ατονική μουσική, ο δωδεκαφθογγισμός, ο σειραϊσμός, η αλεατορική μουσική και ο μινιμαλισμός αποτελούν κάποιες από τις τάσεις που εκδηλώθηκαν τον 20ο αι.
Στην ατονική μουσική οι διάφορες συγχορδίες κινούνται ελεύθερα, έτσι όπως τις καθορίζει ο ίδιος ο συνθέτης, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί το διάφωνο άκουσμα.

Στο δωδεκαφθογγισμό (τεχνική σύνθεσης, που δημιούργησε ο συνθέτης Ά. Σαίνμπεργκ), κάθε σύνθεση βασίζεται πάνω στην ελεύθερη χρήση των δώδεκα φθόγγων της χρωματικής κλίμακας.

Όλες οι νότες είναι ισοδύναμες και καμία δε θεωρείται σημαντικότερη από κάποια άλλη.
Οι δώδεκα φθόγγοι της χρωματικής κλίμακας, όπως τους ορίζει ο συνθέτης Ά. Σαίνμπεργκ στο συγκεκριμένο έργο του.
Στο σειραϊσμό (που αποτελεί εξέλιξη του δωδεκαφθογγισμού) τα διάφορα μουσικά στοιχεία, όπως ύψος, διάρκεια, δυναμική, ηχόχρωμα κ.ά., οργανώνονται σε σταθερές σειρές που δεν αλλάζουν.
Σειρά φθόγγων από το «Κοντσέρτο για βιολί», του συνθέτη Ά. Μπεργκ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου